donderdag 30 december 2010

Ach en wee

Ach en wee
Wat ik dee
Is heel gedwee
Met je mee
Naar het diner
Ik heel tevree
Als give away

Nu in de puree
Door appelbeignet
In het cafe
En abonnee
Bij de WC
Met diarree
Oh nee...

Okee
Deel ik prive
Aan jullie mee
Het is ABC
Ik ben geen vee
En dwarsdoorsnee
In deze mensenzee
Hoezee!

woensdag 29 december 2010

Afscheid

Ik haat het gevoel van gemis
Van iemand die er niet meer is
Iets waar ik zelf niet voor koos
Maakt me zo verdomd machteloos

Om het wachten te verlaten
Moet ik kiezen los te laten
Mijn hand nooit meer in de jouwe
Ik laat los...heb vertrouwen.

maandag 27 december 2010

Recept pasta tweede kerstdag

Op veler verzoek hier het recept voor de pasta Daisy!
Ingredienten:
Witlof
Spekjes
Champignons
Room
Beetje meel
Kruidenbouillontabletten
Witte peper
Geraspte kaas.

Recept:
Spekjes bakken, champignons erbij, ietsje zachter zetten, meel goed mee laten bakken. Witlof in kleine reepjes snijden en ook in de pan, room en kruidentabletten erbij, beetje peper. Geraspte kaas erdoor roeren, zachtjes even laten pruttelen en klaar!
Lekker met pasta maar kan ook met krieltjes.

zaterdag 25 december 2010

Christmas in London

Dinsdag vertrokken we tegen ieders verwachting in naar Londen. Wegens vele vertragingen, cancels, en chaotische toestanden was het een wonder dat onze vlucht gewoon vertrok. Onze transfer naar het hotel was een alleraardige portugees die al 23 jaar in Engeland woonde maar gelukkig z'n zuidelijke temperament nog niet verloren had. Al druk doende gebood hij mij vooral naast hem plaats te nemen, om vervolgens de hele weg druk pratend aan de telefoon door te scheuren naar het centrum van Londen. Het hotel was een prachtig victoriaans gebouw met mooie kamers. Om de twee kamers die we gereserveerd hadden zo dicht mogelijk bij elkaar te krijgen, moesten we wel in de gehandicaptenkamers, wat hilarische momenten bracht. In de spiegel zag je je hoofd en voeten niet, de wasbak zat bij je knieen enz. Maar wel hele ruime kamers! Die avond lag ik in bed en lag wat te kriebelen aan m'n been, waarop mijn moeder vroeg " heb je dan geen body-language bij je?", waarop ik een half uur tranen gelachen en pijn in m'n buik dubbel heb gelegen om haar verspreking, ze bedoelde lotion! De volgende dag hadden we een lunchafspraak met een engelsman die ons covent garden liet zien en zalig geluncht. Natuurlijk hebben we de big bus tour genomen om hop- on, hop- off door Londen te gaan en ondertussen de toeristische plekken ook vooral te hebben aangedaan. Mijn dochter heeft me daar verkocht aan de tourguide voor twee kamelen en tien kippen, gelukkig vond ze me meer waard dan alleen de twee kamelen die hij bood, en deed een tegenbod met tien kippen erbij! Volbeladen met tassen kwamen we moe maar voldaan in het hotel terug, waar we heerlijke eendenborst, risotto, en lamsbout hebben gegeten. En toen was daar de dag van vertrek alweer, met een gelukkig gevoel de dag van kerstavond naar huis. Met de koffers vol met kerstinkopen waaronder ook twee pakken christmascrackers ( engelse traditie, een papieren trekcadeautje met klappertje, mutsje en cadeautje erin), richting airport. Met het inchecken vroeg de dame of we crackers bij ons hadden want die mochten niet mee het vliegtuig in. Oeps....ja, zei ik braaf, maar ik haal ze wel uit m'n koffer. Ik haalde een pak uit de koffer en gaf ze aan de incheckdame, waarop m'n zoon heftig geschrokken begon te vertellen dat ik toch twee pakken had? Tsssttss siste ik tussen m'n tanden, nu niet!". Maar dat kan toch niet, dat is niet eerlijk...je hebt er twee..." bleef hij maar steeds bozer herhalen. M'n moeder trok langzaam het karretje waar op hij zat weg en reed hem zo weg bij de balie. Uiteindelijk zaten we kerstavond thuis aan het kerstdiner gezellig met een cracker na te genieten!

London 21 december 2010

vrijdag 17 december 2010

Zoektocht

In mijn zoektocht naar liefde
op zoek naar geluk
was het leven soms oneerlijk
en illusies vaak stuk
dus zijn het die momenten
ze raken me slechts aan
te omhelzen met een een open hart
en niet voorbij te laten gaan
al zijn die dromen kwetsbaar
en klinkt het mierenzoet
ik wil me open blijven stellen
wat liefde met me doet.....

maandag 13 december 2010

Ik doe maar wat...

Ik doe maar wat, ik rommel maar wat aan.
Ik klooi wat hier, en doe wat daar, ik laat wat dingen staan.
Ik raak verward, dan weer niet, weet niet waar ik begin.
Ik weet niet waar het einde is, ook zie ik daar niks in.
Ik twijfel, draal en droom maar wat, gedachtengang op hol.
Ik hoop dat ik eens zeker weet, nu is de maat echt vol.

A very merry christmas...

donderdag 9 december 2010

Wikileaks III

Vreemd, de hele zaak rond wikileaks word steeds vreemder... Er is steeds minder nieuws te vinden, terwijl dit echt wereldnieuws is. Betaalsystemen gaan in de politiek, Visa en Mastercard accepteren geen donaties meer voor wikileaks. En dat terwijl er voor echte criminele organisaties gewoon zaken word gedaan? Niemand van de media of regering die daar een uitspraak over doet? Daarna ligt de site even plat, jongens, dat is dan weer wel nieuws...
Het parool kopt: "Nederland: geen bemoeienis met Assange
08-12-10   22:36 uur
DEN HAAG - Nederland en de Europese Unie kunnen en willen niet treden in de bevoegdheid van Zweden om WikiLeaks-oprichter Julian Assange eventueel uit te leveren aan de Verenigde Staten."

Wat betekent dit allemaal, als je een geheimpje weet en openbaar maakt, word je door de grote machine aangepakt en monddood gemaakt? Wat een nepvrijheid, en dan op hetzelfde moment dit aankondigen:

"VS gaat Dag van de Persvrijheid verzorgen
  - door Steven (raistlin6) op 07-12-2010 @ 20:35"


De VS gaat volgend jaar van 1 tot en met 3 mei de Dag van de Persvrijheid verzorgen, zo meldt de Amerikaanse regering via hun website. Het thema van het evenement is '21st Century Media: New Frontiers, New Barriers'. 


"Nieuwe media stellen burgers over de hele wereld in staat om hun leefomstandigheden kenbaar te maken, hun mening te uiten over gebeurtenissen en informatie uit te wisselen, soms in een omgeving die vijandig staat tegenover de vrijheid van meningsuiting", zo stelt de Amerikaanse regering in hun heroïsche strijd voor persvrijheid.


De Amerikaanse regering geeft wel aan zich ernstig zorgen te maken over de 'vastberadenheid van sommige regimes om censuur toe te passen en individuen het zwijgen op te leggen'. "Evenementen als de Dag van de Persvrijheid zijn bij uitstek geschikt om onze steun toe te zeggen aan het ondersteunen en vergroten van de persvrijheid en de vrije stroom van informatie in dit digitale tijdperk."

Snap jij het? Dezelfde dag was er een interview bij Pauw en Witteman waar Europarlementarier Schaake net terug was uit Amerika van een vergadering met collega's. Zij vertelde dat
medewerkers van de ambassade en overheid in Amerika verboden was documenten van wikileaks te openen of te lezen. Staat haaks tegenover vrijheid of niet?
"Het blokkeren van websites en bankrekeningen van Wikileaks en oproepen tot geweld tegen Assange zijn praktijken die horen bij een dictatuur", is wat ze zei in de uitzending.
Leven we wel in een democratie?

maandag 6 december 2010

Een zwermvol jaar...

Het was voor kerst 2005 dat ik was uitgenodigd voor een pre-kerstdiner met vrienden. Ik was al weken in een opstandige bui( ben ik er ooit uitgekomen?). Ik vond dat er zo onecht met elkaar werd omgegaan. Nog steeds, of nog erger is de communicatie zo, dat je uiteindelijk niet weet waar het om gaat of wat er eigenlijk gezegd word. Je ziet het in de journalistiek, de politiek, en overal om je heen... Nietszeggende woorden, lange zinnen waar veel en ook niets word gezegd. Ik besloot een speech te schrijven waarin dat naar voren kwam, ik had geen idee hoe het zou vallen, maar heb het toch gewaagd:

"Lieve vrienden,
Dit jaar is alles anders. De tijd van alle externmimismen is hopelijk hiermee ten einde. Zo, rond de kerst, zijn we hier elk jaar bij elkaar om dat vermicht gevoel te delen. Sommige kunnen dat makkelijker dan anderen, maar het scheelt als je fundamens bent. Laten we samen proberen het volgend jaar wat meer te zwermen. Da's moeilijk, ik weet het, maar met inhoudingsvermogen moet het lukken. Ik wens jullie een zwermvol jaar!"

Het was even stil, vrienden keken elkaar, en toen een applaus. "Prachtig gesproken", maar een vriendin keek meewarig om haar heen of ze de enige was die het niet snapte. Ze vroeg mijn papier om het nogeens over te lezen. Ik vond het moedig van haar want de rest deed gewoon of ze het begrepen. Maar een van de zesentwintig!