Bron

Als water zuiver zoet
ontspringt aan de bron
z'n weg bruisend
vervolgt in de rivier

Als troebel nat kabbelt
op zoek naar de bron
na een lange weg
eindeloos verzilt in zee

Daarom

Met je dovemansoren
Kan je niet luisteren

Met een dolk in je hart
Kan je niet liefhebben

Met je handen ergens aan vol
Kan je niet geven

Met je ziel onder je arm
Kan je niet omarmen

Met je oogkleppen op
Zie je mij niet...

Ik zeg maar zo...

Wie een muur heeft opgebouwd
Hoeft niet met de deur in huis te vallen

Wie de vinger in de pap heeft
Heeft het bord niet voor de kop

Wie oren op steeltjes heeft
Heeft geen ogen als schoteltjes

Wie een grote mond heeft
Heeft de neus vaak in de lucht

Wie lange tenen heeft
Loopt naast z'n schoenen

Wie het bloed voor de ogen krijgt
Strijk je niet tegen z'n haren

Wie het op z'n heupen heeft
Heeft het niet achter z'n ellebogen

Wie de benen niet neemt
Doet het op de sloffen

Wie de handen in het vuur steekt
Moet op de blaren zitten

Wie eelt op het hart heeft
Geeft steken onder water

Wie geen blad voor de mond heeft
Ziet een mond vol tanden

Wie het water uit de mond loopt
Heeft geen hoog water

Slapeloos

Moedeloos, zonder moed
lig ik wakker, al de hele nacht
Wat mijn hersens voedt
houdt de slaap in de macht

Hopeloos, zonder hoop
m'n hart bonst, de hele tijd
Mijn maag in de knoop
waar de slaap onder lijdt

Eindeloos, zonder eind
lijkt het , het zwart van de nacht
Weten dat het licht verfijnt
het licht, die de dag me bracht