Zwart is de nacht, ik dwaal door de straten
Ik weet het nu zeker, ze heeft me verlaten
Het kind in mij, als een kaarsje gedoofd
Zachtjes zonder het te weten, nooit geloofd
Opeens voelt het anders, zo dof, zo leeg
Straten, natte stenen, koud en kil, een steeg
Zwart mijn stad, zonder licht en vuur
Het kind in mij slaapt al lang op dit uur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten